Αγγλίδα στο ραντεβού. Με μία τσάντα μεγάλη ανά χείρας – προφανώς για να χωρέσουν τα 15 χρόνια δισκογραφίας και οι 8 προσωπικοί δίσκοι - η Ελένη Πέτα ήρθε στο atelier του μεγάλου ζωγράφου Σπύρου Βασιλείου.
"Πρόβες συνεχώς;" τη ρωτάω και μου απαντά καταφατικά με ένα νεύμα και την έκφραση του ανθρώπου που έχει περάσει ατελείωτες ώρες στο studio τον τελευταίο καιρό.
«Τα πάντα όλα» είπαμε με την Ελένη Πέτα.
Για την παράσταση “Cargo” μαζί με την Πέμυ Ζούνη, τη τελευταία δισκογραφική δουλειά της με τίτλο «Στείλε σήμα», τη στροφή της προς τα ακούσματα του Tango & Fado.
Θα τα δείτε και μόνοι σας στο video της συνέντευξης παρακάτω.
Off camera κάναμε και μία συζήτηση -παρά συνέντευξη- για τη μέχρι τώρα πορεία της.
Την Ελένη Πέτα την έχω δει ζωντανά να τραγουδάει σε εντελώς ετερόκλητες καταστάσεις. Τη μία με την Άντζελα Δημητρίου σε γνωστή μπουζουκερί της Πλάκας στις αρχές των 90’s, την άλλη σε tribute party των Depeche Mode και εσχάτως να ερμηνεύει τραγούδια από τη Μεσόγειο και έργα του μεγάλου σύνθεση των tangos, Άστορ Πιατσόλα.
"Εξελίσσομαι μουσικά και αυτό το θεωρώ δώρο . Κάθε φορά θέλω να ανοίγω άλλο ένα παράθυρο στους μουσικούς ορίζοντες μου. Στις αρχές της καριέρας μου δεν είχα τη δυνατότητα της επιλογής.
Μέχρι να συνειδητοποιήσω τι ακριβώς ήθελα να κάνω πέρασαν κάποια χρόνια αλλά για να μπορέσω να επιβάλω τα μουσικά μου «θέλω» ο δρόμος δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Μην ξεχνάς ότι έπρεπε να δουλεύω για βιοποριστικούς λόγους, δεν είχα κάποιον να με συντηρεί.." μου λέει και τονίζει "τα λάθη είναι ευεργετικά για να βρεις τον αληθινό προορισμό σου".
Της θυμίζω την αρχή της μουσικής της σταδιοδρομίας, το μακρινό 1987 σαν μέλος της ορχήστρας του Ν. Παπάζογλου.
-Πρέπει να έχει το κοκαλάκι της νυχτερίδας ο Παπάζογλου, γιατί δεν μπορεί να είναι τυχαίο ότι μέλη της ορχήστρας του διατελέσατε ο Μάλαμας, η Ρεμπούτσικα, εσύ…
"Κοίτα, τότε μου δόθηκε η ευκαιρία να παίξω βιολοντσέλο σε μία ορχήστρα που οπουδήποτε και αν εμφανιζόταν, υπήρχε το αδιαχώρητο. Ήταν η πρώτη μου επαφή –έστω σαν μουσικός – με το ευρύ κοινό. Μην ξεχνάς ότι ο Παπάζογλου τότε ήταν στις πρώτες προτιμήσεις του κόσμου".
-Από τότε κύλησε πολύ νερό στο αυλάκι , ο απολογισμός μέχρι τώρα έχει θετικό πρόσημο;
"Νομίζω ναι, με την έννοια ότι πλην των δύο πρώτων δίσκων που έκανα έχω μία σταθερή πορεία στο τι αντιπροσωπεύω και σε τι μουσικό κοινό απευθύνομαι. Έχω συνεργαστεί και μου έχουν εμπιστευτεί τραγούδια τους μεγάλα ονόματα του χώρου".
- Το «Στείλε σήμα» είναι μία ανεξάρτητη παραγωγή. Ξέφυγες δηλαδή από τη μέγγενη των δισκογραφικών εταιριών. Φαντάζομαι ότι ήταν πολύ δύσκολο να κάνεις πράξη καταρχήν αυτό το εγχείρημα και κατά δεύτερον να ‘τρέξεις’ εσύ η ίδια όλη τη διαδικασία…
"Ήταν δική μου ανάγκη. Μετά από τόσα χρόνια διαφωνίας με τις δισκογραφικές στο τι πρέπει να μπει και τι δεν πρέπει μέσα σε ένα δίσκο, ένιωσα να ξεχειλίζει το ποτήρι. Αυτό που έκανα ήταν να απευθυνθώ σε φίλους που συνεργάζομαι χρόνια μαζί τους, και να τους ζητήσω να γράψουν τραγούδια που δε θα επιλεχθούν με βάση τα κριτήρια μίας δισκογραφικής εταιρίας αλλά τα δικά μου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου